04 marca 2020, 14:43
Patrzę jak siedzisz i cała sie trzęsiesz.
Wołasz o pomoc.
Zastanawiam się co zrobić...
Chcesz by pomóc Ci wstać? Teraz??
Nie mogę uwierzyć że tego właśnie chcesz.
Pomagając Ci wstać poczuję się tak jakbym wyrwała Cię z przyjemnego snu...
Nie chcę tego to tak boli.
Nie wiem czy to czujesz.
Moje serce rozrywa na kawalki!
Nie, nie pomogę Ci wstac!
Usiądę obok. Blisko na tyle by objąć Cię ramieniem. Nic więcej a jednak tak wiele.
To nic że się trzęsiesz... To nic...
Wstaniesz gdy będziesz gotowa.
Nie chcę wyrywać Cię z tego snu. Potrzebujesz wytchnienia choć wiem że cierpisz nie mogę pomóc Ci wstać. To zniszczy nie tylko Ciebie.
Tak, bedziesz stać lecz ja padne na kolana.
Kiedy znajdziesz siłę stanę obok Ciebie lecz podtrzymam Cię tylko jeśli się zachwiejesz i pomogę Ci znów usiąść byś nabrała tyle sił by stać bez mojej pomocy.
Nic więcej uczynić nie mogę.
Wystarczy? Podejmij decyzje inaczej odejde.